De belastbare opbrengst werd geschat door middel van classificatie en klassering. Het werk werd uitgevoerd door een Schattingscommissie, waarin een ambtenaar van de directe belastingen en drie schatters –ook wel Collegie van Zetters genaamd- zitting hadden.
Nadat de Gouverneur desgevraagd zijn goedkeuring had gegeven aan het schattingswerk, ging de Directeur van de Belastingen in de provincie over tot het maken van een lijst van eigendommen voor elke eigenaar in de kadastrale gemeente. Deze lijst wordt ook wel Bulletin genoemd. De lijst bevatte de naam, de voornamen, het beroep, de woonplaats en alle percelen die volgens het Aanwijzend Tableau –een register dat de landmeter had gemaakt na zijn opmeting- aan de geadresseerde toebehoorden. Op de lijst werden met betrekking tot de percelen vermeld: sectie, nummer, grootte, plaatselijke benaming, soort van eigendom en klassering. Ook werden deze gegevens ter inzage gelegd bij de secretarie van de gemeente. De eigenaren zelf werden middels de lijst der eigendommen op de hoogte gesteld van de berekeningen en hadden het recht om binnen een bepaalde termijn reclames (=bezwaar) bij Gedeputeerde Staten in te dienen tegen de resultaten van zowel meting als schatting. Een eventuele hermeting werd door de Gouverneur opgedragen aan een bepaalde landmeter en naar de uitslag daarvan werden de stukken gewijzigd; reclames tegen de schatting werden onderzocht door de controleur en de schatters. Na het verstrijken van de termijn voor het indienen van reclames werden de ondertekende ingekomen lijsten door de Controleur van de directe belastingen en het kadaster in ontvangst genomen.
Bron: Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC) ’s-Hertogenbosch, Archief Controleur directe belastingen en kadaster 1820-1961, toegang 88, invnrs 88( (nrs 1-289) en 89 (nrs 290-547). Website BHIC: http://www.bhic.nl/index.php?id=10130
